THE MURDERER, THE MONARCH AND THE FAKIR - நூல் அறிமுகம்

 யாவரும் அறிந்த உண்மைகளிலும் ஒரு உண்மை ஒளிந்துக் கொண்டே தான் உள்ளது போலும். அது போலவே பலரும் அறிந்த உண்மையையும் மீண்டும் பல காலம் கழித்து அதன் உண்மைத்தன்மையை எவரேனும் காரியமாக அசைத்திட முற்படுகையில் அந்த உண்மையை மீண்டும் மீண்டும் அறுதி செய்ய வேண்டி உள்ளது காலத்தின் தேவையாகிறது. அவ்வாறான சில உண்மைகளை திரும்பவும் உறுதியாக சொல்வதும் ஒளிந்திருந்த அல்லது அவ்வளவாக கவனம் பெறாத சில உண்மைகளுக்கு வெளிச்சம் பாய்ச்சும் ஒரு முக்கியமான புத்தகம் தான் இது.  THE MURDERER, THE MONARCH AND THE FAKIR.

 

காந்தியடிகளின் கொலை என்பது ஒன்றும் மர்மமான ஒன்றல்ல. எவர் சுட்டார் எதற்காக சுட்டார் என்பதெல்லாம் தெரிந்த உண்மைகள். உண்மையில் சுட்டவன் தன்னை யார் என்று ஒளித்து வைக்கவில்லை, அவனுடைய நோக்கமும் தெளிவானதே. இதிலென்ன சுவாரசியம் மீண்டும் மீண்டும் வருகிறது? கோட்சே ஆம் நாந்தான் சுட்டேன் என நீதிமன்றத்தில் சொன்னானே பிறகென்ன? ஆனால், இவ்வளவுதானா உண்மைகள்…? கோட்சேவின் தனிப்பட்ட கோபத்தினால் மட்டுமே விளைந்ததா இக்கொலை? நாந்தான் சுட்டேன் என்று சொன்னதின் பின்னே ஏதேனும் உண்மை மறைக்கப்பட்டதா? இவையெல்லாம் இப்புத்தகம் பேசும் விஷயங்கள். இந்த விஷயங்களை திரும்ப திரும்ப நம் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டியிருக்கிற காலமாக இக்காலம் இருப்பதால் தான் இப்புத்தகம் முக்கியமான ஒன்றாக மாறுகிறது.

 

ஆவணங்களைப் பாதுகாப்பதில் உள்ள அபாயங்களை அறிந்த அரசுதான் அதை அழித்துவிட எல்லா முயற்சிகளையும் செய்யும். அதையும் மீறி தப்பி இருக்கும் சில ஆவணங்கள் இப்புத்தகத்திற்கு ஆதாரமாக இருக்கின்றன. அப்படியான ஆதாரங்களை திரட்டி காந்தி கொலைக்குப் பின் உள்ள சில உண்மைகள் மீது வெளிச்சம் பாய்ச்சி பொதுமக்கள் திரள் முன்னே நினைவூட்டும் ஆம் நினைவூட்டும் மிக முக்கியமான வேலையை இப்புத்தகம் செய்துள்ளது.

 

காந்தி கொலை என்பது ஒன்றும் ஒரு நாள் முடிவல்ல. அது திட்டமிட்ட சதி.. மிக நன்றாக திட்டமிட்டு ரிகர்சல்கள் எல்லாம் பார்த்து சில சோதனைகள் தோல்வியில் முடிந்ததற்குப் பின்னே கொலையுண்ட காந்தியே தன்னை கொலை செய்யவிருக்கிறார்கள் என நன்கு தெரிந்தே நடந்த விந்தையான சதி. இவையெல்லாம் நாம் அறிந்தவை. விஷயம் ஆனால் ஏதோ தனிப்பட்ட கோபத்தினால் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக சில விஷமிகள் அவரை கொலை செய்ய எத்தனித்து தோல்வியுற்று பின் இறுதி பெற்றார்கள் என்பதாக வரலாறுகளில் பேசப்படுவது போல் இல்லை காந்தி கொலை என்பதையே இப்புத்தகம் அறுதியிட்டு கூறுகிறது.

 

கோட்சேவிற்கு மட்டுமா கோபம்? அந்த கோபம் பலருக்கும் இருந்திருக்கிறது. ஆம் ஹிந்துமகாசபா என்னும் அமைப்பிற்கு அந்த கோபம் பிரதானமாக இருந்திருக்கிறது. அதன் ஆதரவாளரான சாவர்க்கருக்கும் இருந்திருக்கிறது. அக்கோபம் கொலை செய்யும் அளவிற்கு வளர்ந்திருக்கிறது என்கிறது இப்புத்தகம். காந்தியாரை கொலை செய்யப்பட பயன்படுத்தப்பட்ட பைரட் வகை துப்பாக்கி உட்பட அதற்கு தேவையான பணம், திட்டம், ஆட்கள் என எல்லாம் தேர்ந்தெடுத்து தரவும் சில ஆட்களும் அவர்கள் அமைப்பாகவும் இருந்திருக்க வேண்டிய அவசியமும் இருந்திருக்க வேண்டுமல்லவா? அவர்களை அப்பட்டமாக இப்புத்தகம் தோலுரிக்கிறது.

 

கோட்சேவும் அவனோடு குற்றம் சாட்டப்பட்ட பலரும் நீதிமன்றத்தில் குற்றவாளி கூண்டில் இருக்க அவர்கள் பக்கம் தன் கண் பார்வை கூட ஒரு நிமிடமும் விழுந்துவிடாமல் இறுகி கிடந்து தன்னை அக்குற்றத்தில் இருந்து விலக்கி வைக்கிறான் சாவர்க்கர். கோட்சேவும் தானே செய்ததாக மட்டுமின்றி தன் பின்னே வேறு அமைப்புகள் இல்லை என்பதாகவும் சொல்லி அமைப்பை பாதுகாத்திட தன் உயிரையும் பணயம் வைக்கிறான் என சொல்கிறது இப்புத்தகம்.

 

சரி, இந்தக் கோபம் ஏன்? இந்திய மக்களின் பகுதியான இஸ்லாமியர்களுக்கு ஆதரவாக இருந்தார் காந்தி என்பதே கோபம். பாகிஸ்தானுக்கு இந்தியா கொடுக்க வேண்டிய 50 கோடி ரூபாய் கொடுத்திட வேண்டும் என காந்தி நிர்பந்தித்துதான் கோபம். அடுத்த கேள்வி, ஹிந்து மகா சபாவிற்கு இஸ்லாமியர்கள் மீது அப்படியென்ன கோபம்? இன்னமும் தொடரும் அவர்களின் வழக்கமான ஆதாரம் ஏதுமற்ற ஒரு குற்றச்சாட்டை வைத்து அதற்கு அவர்களே உருவாக்கிய ஆதாரம் என்ற ஒன்றையும் வைத்தே வெறுப்பை விதைப்பது என்னும் சதி அன்று தான் தொடங்கியிருக்கிறது. முஸ்லீம் லீக் இஸ்லாமிய மக்கள் மத்தியில் விரைவில் ஆங்கிலேயர் போன பின் இஸ்லாம் அடிப்படையில் இந்தியாவை முகலாயர் காலம் போல் கைப்பற்றுவோம் என டைப் அடித்து சுற்ற்றிக்கை விட்ட்தாக ஒரு பேப்பரை வைத்தே ஹிந்து மதம் அழியப் போகிறது என கம்பி கட்டியிருக்கிறார்கள் என இப்புத்தகம் ஆதாரத்தோடு சொல்கிறது.

 

இவர்களைத் தவிர, மற்றொரு கூட்டமும் காந்தியை கொலை செய்ய ஆதரவு தந்து இருக்கிறது அல்லது ஹிந்து மகா சபாவோடு நெருக்கம் பாராட்டியிருக்கிறது, அது அக்காலத்தில் இந்தியாவில் இருந்த சமஸ்தானங்களில் சில என்னும் முக்கியமான உண்மையையும் இப்புத்தகம் வெளிச்சமிட்டு காட்டுகிறது. அவர்கள் ஏன் கோபம் கொள்ள வேண்டும்? புரட்சி நடத்தி சமஸ்தானங்கள் தூக்கியெறியப்பட்டுள்ளதை நாம் வரலாறு நெடுக பார்த்திருக்கிறோம். இந்தியாவும் ஆங்கிலேயரிடமிருந்து விடுதலை பெற்றால் அப்படி ஒரு நிகழ்வு நடந்து உண்மையான மக்களாட்சி நிகழும் என்பதாகத்தானே இயற்கையாக வரலாறு இருக்க வேண்டும். ஆனால் அஹிம்சை வழி நின்ற காந்தி இந்த சமஸ்தானங்களிடம் நீங்களாகவே மக்களாட்சியோடு இணையுங்கள் என அமைதிவழி சொன்னாலும் உறுதியாக சொல்கிறார். இதை கொஞ்சம் பரிசீலியுங்கள் என சொன்ன சமஸ்தானங்களுக்கு உறுதியாக மறுக்கிறார். மக்களாட்சி தான் அடுத்து என உறுதியாக நின்றார் காந்தி. இந்து மகாசபாவோ இல்லை, இல்லை, இந்திய விடுதலைக்குப் பின் இந்த சமஸ்தானங்களின் கீழ் தான் இந்தியா இருக்கும் என உறுதியளிக்கிறது. ஆம், இடையே தொலைந்து போன அவர்களின் பொற்காலம் திரும்பும் என ஆசைவார்த்தைகளை விதைத்திட, காந்தியோ மறுத்திட இயல்பாக காந்தி மீது அவர்களின் கோபம் திரும்புகிறது என ஆதாரங்களோடு இப்புத்தகம் சொல்கிறது.

 

இவ்வளவு முக்கியமான கொலைச்சதியை என்ன காரணத்தினாலோ அப்போதிருந்த காவல்துறையும், உள்துறையும் விசாரிக்க தவறியதன் மர்மத்தையும் கவனப்படுத்துகிறது இப்புத்தகம். அதன் மூலம் அரசின் முக்கிய இடங்களிலும் ஹிந்துமகாசபாவின் செல்வாக்கினையும் கோடிட்டுக் காட்டுகிறது இப்புத்தகம்.

 

காந்தியடிகளின் கொலை என்பது ஆழமாக வளர்த்தெடுக்கப்பட்ட அப்பட்டமான வெறுப்பின் விளைவு என்பதை இப்புத்தகம் மிகவும் அழுத்தமாக சொல்கிறது.

 

மிக முக்கியமான புத்தகம். அவசியம் படித்திட வேண்டுகிறேன்.