அரசு ஊழியர்களின் ஒழுங்கு ...

நேற்று அந்த செய்தி பிரதானமாக தொலைக்காட்சிகளில், குறிப்பாகத் தனியார் தொலைக்காட்சிகளில் திரும்ப திரும்ப காண்பிக்கப்பட்டது. இன்று காலை (02.09.09) செய்திதாள்களிலும் (ஆங்கிலம்) முதல் பக்கத்தில் அதே செய்தி. என்ன அது? நமது நாட்டின் உள்துறை அமைச்சர் திரு. பங்குசந்தை சிதம்பரம் அவர்கள் டெல்லியிலுள்ள அவரது அலுவலகத்தில் BIO-METRIC வருகை பதிவேட்டினை அறிமுகப்படுத்தியுள்ளார். அவர் உட்பட இனி ஒருவரும் தப்பிக்க முடியாது. கண்டிப்பாக இனி அவரது துறை அலுவலகத்திலுள்ள அனைவரும் 8 மணி நேரம் வேலை செய்யாமல் வீடு திரும்ப முடியாது. "புரட்சி", சிதம்பர சாகசம்" என்று ஊடகங்கள் புகழாரம் செய்கின்றன. இதை இந்தியா முழுமையும் அரசு நிறுவனங்கள், அலுவலகங்கள், வங்கிகள் பயன்படுத்தினால் அந்நியன் திரைப்படத்தில் ஒரு தாத்தா வெளிநாட்டிலுள்ள தன் மகனிடம் பேசுவது போல "உங்க ஊர் என்னடா பெரிய ஊரு, இந்தியாவைப் பாரு, சொர்க்கம்டா" என்கிற நிலை வரும் என்பது போல் ஊடகங்கள் அலறுகின்றன.
சரி, மேற்சொன்ன செய்தியை எவ்வாறு பலரும் பார்ப்பார்கள்? வெகுவாரியாக தனியார் துறையில், முறை சாரா துறையில் பணி செய்பவர்கள் இந்த செய்தி உண்மையாகி, இந்தியா மாற்றம் காணாதா என விழைவார்கள். சோ வகையறாக்களும், அரசுத்துறையில் பணியாற்றும் பலரும் இதெல்லாம் சரி வராது. இந்த மாதி எத்தனை பார்த்திருக்கிறோம் என நினைப்பார்கள். தன்னை சுயவிமர்சனம் செய்யாமல் விமர்சனம் மட்டுமே எப்போதும் செய்யும் மத்தியதர வர்க்கத்தினர், இதையும் ஒருவித அசட்டையுடனே சரி என சொல்வோரிடத்து சரியில்லை என்றும், சரியில்லை என்போரிடம் சரி என்றும் விவாதம் மட்டுமே செய்து அன்றைய பொழுதை கழிப்பார்கள். தினக்கூலிகளும், விவசாயிகளும், ஏழைகளும் எப்போதும் போல இதை செவிமடுக்க நேரமில்லாது தங்களை வறுமையின் பிடிகளுக்குள் தாங்கள் இன்னும் இறுகாமல் தப்பிக்க உழைத்திருப்பார்கள்.


தொழிற்சங்கப் பிரதிநிதிகள், "அப்படியென்னங்க, அரசு ஊழியர்கள் வேலை செய்யாமலா இந்தியா இவ்வளவு மாற்றத்தை கண்டிருக்கிறது? ஒரு குழல் விளக்கு தெருவிளக்காக இருந்த நிலை மாறி இன்று கண்ணை மயக்கும் நியான் விளக்குகள் வரவில்லையா? இவ்வாறாக ஏகப்பட்டது சொல்லலாம். பெருகி வரும் மக்கள் தொகைக்கு கொஞ்சமாவது ஈடு கொடுக்கும் வகையில் மின்சாரமும், குடிதண்ணீரும், மருத்துவமும் வரவில்லையா? 30 வருடங்களுக்கு முன் உங்கள் ஊர் இருந்த நிலைக்கும் இன்றைக்கும் எத்தனை மாற்றங்கள் என யோசிக்கும் வேளையில், அவை அரசு ஊழியர்களின் உழைப்பில்லாமலா வந்தது என கேட்க தோன்றும். ஒரேயடியாக, அரசு ஊழியர்கள் வேலை செய்யவில்லை என்பதெல்லாம் காய்ச்சி வடிகட்டின பொய். புதிய ஆள் நியமனம் இல்லை, ரிடையர் ஆகும் பதவிடங்கள் நிரப்பப்படாமல் 10 வருடங்களாக இருக்கும்போது எத்தனை பேர் அவர்கள் வீட்டுக்கு இரவு வேளையில் செல்வதும், விடுமுறை நாட்களில் வேலை செய்வதும் நிகழ்கிறது தெரியுமா? அரசு ஊழியர்கள் வேலை செய்கிறார்களே அவர்களுக்கு கிடைக்க வேண்டிய நியாயமான அங்கீகாரம் கிடைக்கிறதா? பிரமோஷன் என்பதை வெறும் வார்த்தையிலே பார்த்து வாழ்க்கையில் பார்க்காமல் ஓய்வு பெற்றவர்கள் அநேகர் அரசுப் பணியிலே இருக்கின்றனர். ஒவ்வொரு ஊதிய உயர்வுக்கும் போராட்டம் நடத்த வேண்டியிருக்கிறது. கேட்டது ஒன்று, கிடைக்கும் என்று சொன்னது ஒன்று, கையில் கிடைக்கும்போது அது ஒன்றாக அல்லவா ஊதிய உயர்வு இருக்கிறது?

சரி, அப்படியே இருக்கட்டும். இந்த நாட்டில் வருமான வரி ஒழுங்காக ஏமாற்றாமல் செலுத்துபவர்கள் அரசு ஊழியர்கள் தவிர வேறு யார்? ஒவ்வொரு ஆண்டும் இத்தனை கோடி வருமான வரி பெருமுதலாளிகளிடம் வசூலிக்காமல் விட்டது என்று பாராளுமன்றத்தில் சொல்லியும், அவர்களுக்கு வரி சலுகைகள் அள்ளிக் கொடுத்துவிட்டு அரசு ஊழியர்கள் கிள்ளியும் , அதுகூட இல்லை தடவியும் கொடுக்கிறதே அரசு, அது நியாயமா? அவர்களிடம் எதிர்பார்க்காத சமூகக் கடமைகளை அரசு ஊழியர்களிடம் மட்டும் எதிர்பார்ப்பது சரியா? இந்த நாட்டில் அரசியல்வாதிகளின் யோக்கியதையை சொல்லவே வேண்டாம், இடதுசாரிகளைத் தவிர. ஹும், நீதிபதிகள் கூட தங்கள் சொத்தை வெளியில் சொல்ல யோசிக்கும் அவலம் இங்கேதானே இருக்கிறது! என் தந்தை அன்றைக்கு ஒரு சென்ட் நிலம் வாங்க பணம் இல்லாமல் இருந்தது போலத்தானே இன்றைக்கும் நான் இருக்கிறேன்?

கொஞ்சம், யோசித்தால் ஒரு அதிர்ச்சியான உண்மை தெரியும். இம்முயற்சி திட்டமிட்டு தொழிற்சங்கங்களை காலி பண்ணுகிற வேலை. தொழிற்சங்க பிரதிநிதிகள் தொழிற்சங்க வேலை நிமித்தமாக வெளியே செல்வதை தடுக்கும் ஒரு மோசடி இத்திட்டம். தங்களது வேலையை முடித்துக் கொண்டே அவர்கள் தொழிற்சங்க பணியை செய்கிறார்கள் என்பதை வசதியாய் மறந்து அவர்களை இவ்வருகைப் பதிவேடு மூலமாக தண்டிக்கிற நினைக்கிற முதலாளித்துவ வசதி. 8 மணி நேரம் இருப்பதாலே வேலை நடந்துவிடுவதுமில்லை, ஒவ்வொரு வேலைநாளிலும் 8 மணி நேரத்திற்கான வேலை இருப்பதில்லை என்பது திரு. பங்குசந்தை சிதம்பரம் அவர்களுக்கு தெரியாமலா போயிற்று?"

இனி என்னோட கருத்து. இந்த மாதிரி வருகைப் பதிவேட்டு முறை என்பது தேவையற்றது என்பது ஒருபுறமிருக்க இது பின்னே இருக்கும் சில விஷயங்களையும் கவனிப்போமே. எத்தனை அரசு ஊழியர்கள் தங்கள் பணிக்கு குறித்த நேரத்திற்கு செல்கிறார்கள்? சொந்த வேலைக்கு நடுவில் அரசு வேலை செய்பவர்களும் இருக்கத்தானே செய்கிறார்கள்? டில்லியில் நீங்கள் பார்க்கலாம், பெரும்பாலான அரசு அலுவலகங்களில் காலை 11 மணி முன்னரும், மாலை 4:30மணிக்கு பின்னரும் பெரும்பாலானோர் இருப்பதில்லை. மதிய உணவு இடைவேளை என்பது சுமார் 1 மணி முதல் 3 மணி வரை. இந்த விதிகளுக்கு வங்கிகளும், எல்.ஐ.சி போன்றவையும் விதிவிலக்குகள்.

ஒரு வகையில் தொழிற்சங்கங்களுக்கு இது எச்சரிக்கை மணி. ஊதிய உயர்வு, பணி பாதுகாப்பு, மாற்றல், கூடுதல் அகவிலைப்படி, ஓய்வூதியம் போன்ற காரணிகளால் மட்டுமே காலம் நகர்த்தி வரும் பெரும்பாலான தொழிற்சங்கங்களுக்கு குறிப்பாக, அரசுப்பணியாளர் தொழிற்சங்கங்க‌ளுக்கு அவர்கள் விழித்தெழ ஊதப்பட்ட சங்கு. இது இடதுசாரி தொழிற்சங்கங்களுக்கும் பொருந்தும். ஊழியர்கள் அவர்கள் நலனுக்கு சலுகைகளையும், உரிமைகளையும் மட்டுமே வாங்கி தருவது தொழிற்சங்க வளர்ச்சிக்கு உதவாது. கூட்டுப் பேரத்திற்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்துக்கு மேல் உதவாது. ஊழியர்களை அரசியலாக்குவதுதான் தொழிற்சங்க வளர்ச்சிக்கு முக்கிய தேவை. இருந்த போதிலும் குறைந்தபட்சம் அவர்களிடம் அவர்கள் கடமைகள் குறித்தும் அவர்களிடம் பேசலாமே. தொழிற்சங்கங்கள் ஆர்ப்பாட்டங்கள், தர்ணாக்கள் தவிர வேறு எப்போதும் ஊழியர்களிடம் பேசுகிற மாதிரி தெரிவதில்லை. ஒன்றாய் பணி செய்கின்ற அந்த தருணத்தில், கேண்டீனில் என எப்போதாவது அலுவலகத்திற்கு நேரத்திற்கு வர, ஒழுங்காக வேலை செய்ய பேசல முயலலாமே. என் அப்பா, எஸ்.வி.வி, ஜே.கிருஷ்ணமூர்த்தி போன்றோரிடம் நான் பேசிய பொழுதுகளில் அவர்களும் இந்த கருத்தை முன்வைத்திருக்கிறார்கள்.

அகில இந்திய இன்சூரன்ஸ் ஊழியர் சங்கப் புதுவை மாநில செயலர் தோழர் திரு. இராம்ஜி அவர்கள் அலுவலகத்தில் யாராவது காலை 10 மணிக்கு மேல் தாமதமாக வந்தால் அலுவலக மேனேஜருக்கு முன்பாக அவர்களை கேட்பார், கடிந்து கொள்வார். "ஏன் தோழர், மேனேஜரே கேட்கலையே, ஒரு பத்து நிமிடம் தானே தாமதாகத்தானே வந்தார், நீங்கள் கேட்கணுமா, சங்கத்தை விட்டே போய்விடப்போகிறார்? என்ற போது, அவர் சொன்னதுதான் இந்தக் கட்டுரைக்கு முடிவுரை. "தோழர், ஒரு உண்மையை தெரிஞ்சு கொள்ளுங்க. நிர்வாகம் ஒழுங்கீனங்களை கண்டு கொள்ளாமல் விடுவது என்பது பின்னால் அவர்கள் கொடி பிடிக்கும்போது உன்னை என்னைக்காவது லேட்டா வந்தீங்களா என்று கேட்டானா, பின் ஏன் எப்படி என்று தொடங்கி அவர்களது பலவீனங்களை பெரிதாக படம் வரைந்து வீழ்த்துவதற்காக. மேலும், எத்தனையோ கோடி பேர் வேலையில்லாமல், பசியோடும் இருக்க இவர்களுக்கு இந்த சூழ்நிலைக்கு நடுவிலும் சலுகைகளை உரிமைகளை கடுமையாக போராடி வாங்கித் தருகிற தொழிற்சங்கம் அவர்கள் அலுவலக வேலையை சரியாக செய்ய வேண்டும் என எதிர்பார்ப்பது எப்படி தவறாகும்?".