மணல் பூத்த காடு - நூல் அறிமுகம்

ஒரு புத்தகம் என்னவெல்லாம் செய்யும் தெரியுமா? உங்களை கார் வாங்கி நீண்ட தூரம் டிரைவ் போக சொல்லும். சவூதி அரேபியா என்னும் அழகிய தேசத்தை ஒரு முறையேனும் முழுசாய் சுத்தி பார்த்துவிட தூண்டும். அந்த ஒட்டகப் பால் எப்படி இருக்கும், கிடைக்குமா என ஏங்க வைக்கும்? அரபி மொழி கத்துப்போமா என யோசிக்க வைக்கும். மத நம்பிக்கை இருக்கோ இல்லையா ஒரு முறை மெக்கா சென்றுவர தோணும். இறைதூதர் வாழ்க்கை வரலாற்றை படிக்க, காயல்பட்டண காற்றில் இருக்கும் வட்டார மொழி வழக்கினை சுவாசிக்க என பலவும் செய்யும். அப்படியான ரசனையான அதகளமான புத்தகமாக எனக்குப் படுகிறது, மணல் பூத்த காடு.

திரைப்படம் போல மனதில் காட்சிப் படிவங்களாக எழுத்துக்களை சமைப்பதில் வல்லவராக இருக்கிறார் முகமது யூசூப், மணல் பூத்த காடு நாவலின் ஆசிரியர். எனக்கு இவரது எழுத்து மிகவும் பிடித்திருக்கிறது. நாவல் முழுக்கவே டிராவல்தான். சவூதி அரேபியா (17 ஆம் நுற்றாண்டு முதல் தான் சவூதி என்னும் அடைமொழி இணைக்கப்பட்டிருக்கிறது) என்னும் நாட்டின் நீள அகலத்தை, வரலாற்றை, தட்ப வெப்ப சூழலை, மக்களை படிக்க நிச்சயம் இந்த புத்தகம் உதவும். எது குறித்தும் கதையின் நாயகன் அனீசுக்கு எதிர் விமர்சனம் இல்லை, வஹாபியசத்தை தவிர. அவர் அதை கடுமையாக எதிர்க்கிறார், மத கட்டு இறுகுதலை (வலுக்கட்டாயமாக) சிறிதும் விரும்புவதில்லை. நாவலில் வரும் கதாபாத்திரமான தோழப்பா போல வாழும் வரலாறு சொல்லிகள் இன்னும் தமிழகத்திலும் இருக்கின்றனர். அந்த மாதிரி ஆட்களுக்கு தேவை இரு காதுகளும் சில மணி துளி நேரமும் தான். வாழ்க்கையாக உருப்படியாக சுவையாக செய்ய அனீஸ் என்னும் கதாநாயகனுக்கு தோழப்பா ஒரு பெரும் துணை. நமக்கும் தான்.

சரி அதுமட்டுமா நாவல்? இல்லை, அரபு நாட்டு அரசும் அந்நாட்டு நிறுவனங்களின் செயல்பாடுகளும் இந்நாவலில் விரவி இருக்கிறது. ஒட்டகங்களாக, வெள்ளை உடை அரபிகளாக, பாலைவனங்களாக, ஈவுஇரக்கமற்ற தண்டனை கொடுப்பவர்களாக என்பதாக சவூதி குறித்த நம் சித்திரம் அழகழகாக தவிடு பொடியாகிறது. சவூதியில் 59 டிகிரி வெயிலில் கார் ரேடியேட்டர் உருகிற அளவிற்கு வெயிலோடு, ஜோர்டன் நாட்டு எல்லைப் பகுதி ஒட்டிய ஒரு குளிர் பிரதேசமும் இருக்கிறது மக்களே. அது மட்டுமல்ல, அங்கு அழகான ஆறும் இருக்கிறது, நீர் சுனையும், மலைகளும். சென்னை வாசி அல்லது சவுத் இந்தியன் என்ற சொல் அரபி நாடுவரை தகுதியாக பார்க்கப்படுவதை இந்த நாவலில் மீண்டும் அறுதிப்படுத்தப்படுகிறது.

நாவலாசிரியர் அனீஸின் மொழியாக அவரது கடிதங்களும், ஆங்காங்கே அனீசின் யோசனைகளாக, விவரணைகளாக சொற்களை கோர்த்து மாலையாக்குகிற வித்தையில் நம்மை கிறங்கடிக்கிறார். தமிழ் தான் எப்பேர்ப்பட்ட மொழி. ஒரு இடத்தில் ஒரு கேள்விக்கு இவ்வாறு பதில் வருகிறது, “நீங்கள் மாவீரன் என்று உரக்க கூவி அழைக்கும் அலெக்ஸாண்டர் அவன் தாயின் ஒரு மாதத்து வெளியேறாத உதிரப்போக்கின் கழிவில் இருந்து உண்டானவன்". அட, சொல்ல தோன்றுகிறதா? மற்றொரு இடத்தில், “அவர்கள் சாதுரியத்தின் முன்பு உண்மை குற்றவாளி போல நின்றுள்ளது" என்றும், “செம்மண், களிமண், கரிசல் மண், வண்டல் மண், குறுமண், செம்புறை மண் என ஒவ்வொரு மண்ணுக்கும் நிறம், குணம், தன்மை கொன்ட பலவிதமான வேறுபாடுகள் உண்டு. ஆனாலும், பாலை மண்தான் பூமியின் ஆதி தாய். நிலத்தின் அலங்காரம். மண்ணின் மூத்த குடி. உலகிலேயே வர்ணணையில் வசப்படாத சிறந்த அழகி இந்த பாலை மண்தான்" என்பதாக நூலாசிரியர் நம்மை சிலிர்க்க வைக்கிறார்.

நாவலெங்கும், அரபி பொன்மொழிகள், குரானின் மேற்கோள்கள், தலைவர் கலீல் கிப்ரானின் வரிகள், சூபியிசத்தின் கூறுகள் என அழகு தூவல்கள் விரவி கிடக்கிறது. ஒரு இடம் குறிப்பிட்டாக வேண்டும், அனீஸ் வழக்கமான பாதையிலிருந்து மாறி வேறு பாதையில் வீடு அடைகிறான். வழக்கமான பாதை பாலைவன சூறைக்காற்று அடிக்கும் பகுதி என்பதால், அவன் செக்போஸ்ட் வரவில்லை என்பதை அனீஸின் நிறுவனம் மட்டுமல்ல, அந்நாடே பதைபதைப்புடன் தேடுகிறது என்பது மிக முக்கியம். மேற்கத்திய நாடுகள் வளங்களை கபளீகரம் பண்ண செய்யும் சதி செயல்களாக பலதும் இந்நாவலில் காண கிடைக்கின்றன.

இறுதியாக, லாபம் என்பது மனிதனின் சுயமரியாதை காவு கொள்ளும் என்பதாக நாவல் முற்றுப் பெறுகிறது. அனீஸ் சமயம் பார்த்து நாடு திரும்புகிறான். கடன் முடிந்த ஒரு சிறு வாழ்வு சுகமானதாக வாழ அவன் ஏங்கி நாடு திரும்புகிறான். 448 பக்க நாவல் முடிந்துவிட்டதே என்கிற சோகம் என்னுள் பரவுகிறது.

Dear Mrs. Naidu - என் வாசிப்பு அனுபவத்தில்

குழந்தை இலக்கியம் குறித்து கருத்து சொல்லவெல்லாம் நான் இல்லை. இருந்தாலும் கடினமாக வார்த்தைகளை, தொடர் சங்கிலிகளாக வாக்கியங்களை அமைத்தல் என்பதை SMS காலத்தில் குழந்தைகள் பெரிதும் விரும்புவதில்லை என்பது என் கணிப்பு. இவையெல்லாம் தாண்டி வாசிக்க வைக்க வேண்டுமென்றால், ஒன்று அவை சித்திரக்கதையாக இருக்க வேண்டும் அல்லது விஷ்ணுபுரம் சரவணின் வாத்து ராஜா போல் மிகவும் விறுவிறுப்பாக இருக்க வேண்டும். என் வீட்டில் அப்படித்தான், இப்படியே எங்கும் என நான் சொல்லவில்லை. என் அனுமானம் படியே Dear Mrs. Naidu இருக்கிறது. 12-13 வயதுக்கு மேல் உள்ள குழந்தைகள் எளிதாக படிக்கக் கூடிய புத்தகம்தான்.

பெங்களூர் மாநகரில் ஒரு ”காக்கா முட்டை” குழந்தை. பெண் குழந்தை. 12வயதான சரோஜினி. அவள் தன் பள்ளியில் கொடுக்கப்பட்ட பிராஜெக்ட்களில் ஒன்றாக ஒரு பிரபலத்திற்கு கடிதம் எழுதுகிறாள். அது ஆன்னி மிஸ்ஸால் கொடுக்கப்பட்டது. சுற்றுச்சுவர், கேட் போன்றவை இல்லாத வழக்கமான அம்பேத்கர் கார்ப்பரேஷன் ஸ்கூலில் பிராஜெக்ட் கொடுப்பது என்றால் அது அவர்களால் மட்டுமே முடியும். ஏன் என்றால் அவர்கள் மட்டுமே அந்த பள்ளிக்கு நேரத்திற்கு வருபவர். தலைமை ஆசிரியரோ அல்லது மற்ற ஆசிரியர்களோ எப்போதுமே ஒரு சில நாள் மட்டுமே வரும் பள்ளியில் ஆன்னி மிஸ் மட்டுமே தொடர்ச்சியாக வருகிறார், பள்ளியை நடத்துகிறார். சரோஜினிக்கு அவள் தாய் வீட்டு வேலை செய்யும் இடத்தின் வக்கீல் விமலாராவ் மேடம் எப்போதோ கொடுத்த புத்தகம் ஒன்று கவிக்குயில் சரோஜினி நாயுடு பற்றியது. எப்போதும் பெரும்பாலும் காமிக்ஸ் படிக்க விரும்பும் குழந்தை சரோஜினி தன் பெயர் கொண்ட ஒரு பிரபலத்தின் வாழ்க்கையை படித்து மிகவும் பிடித்துவிட தன் பள்ளி பிராஜெக்ட ஆக அவருக்கு கடிதம் எழுத துவங்குகிறாள். கடிதத்தில் எல்லாவற்றையும் எழுதுகிறாள். அவளது குடும்ப சூழலையும் தனது குடும்ப சூழலையும் ஒப்பிட்டு எழுதுகிறாள், கழிவிரக்கம் இல்லாமல். நாயுடுவின் தாயைப் போலவே சரோஜினியின் தாயும் உறுதிமிக்கவராக, தீர்மானங்கள் எடுப்பதில் நெஞ்சுரம் கொண்டவராக இருப்பதை ஒப்பிடுகிறாள். இப்படியாக கடிதம் நீள்கிறது.

தன் சக இருப்பிட நண்பன் அமீர் அருகிலிருக்கும் தனியார் பள்ளியில் சேர்ந்துவிட(அவரது அப்பாவுக்கு காசு கொஞ்சம் கிடைச்சுதாம்), தானும் எப்படியாவது அப்பள்ளியில் தன் நண்பனோடு சேர்ந்துவிட துடிக்கிறாள். தன் வாழிடத்தில் அருகிருக்கும் பகுதியில் நடைபெற்ற (அது பாஸ்ட் டென்ஸ் தானே!) நடைபெற்றுகொண்டிருக்கும் கட்டுமான பணியில் ஈடுபட்டிருக்கும் குடும்பத்திலிருந்து கிடைத்த தன் தோழி தீப்தி வந்தபின்னும் தொடர்கிறது அவளது ஆசை. ஆன்னி மிஸ் ஒருநாள் பள்ளியில் குழந்தைகளுக்கான உரிமைகள் குறித்து சொல்ல, அங்கிருந்து கட்டாய கல்வி உரிமை சட்டம் குறித்த செய்தி அவளுக்கு கிடைக்கிறது. அச்சட்டம் தனியார் பள்ளிகள் 25 சதமான ஏழை குழந்தைகளை கட்டணம் இல்லாமல் சேர்க்க வேண்டும் என்ற சரத்தினை சொல்கிறது என்பதை கண்ட சரோஜினி தம் அம்மாவிடம் சொல்கிறாள், தானும் தனியார் பள்ளியில் (அமீர் படிக்கும் பள்ளி என்றெல்லாம் அம்மாவிடம் சொல்லவில்லை) சேரவேண்டும் என்று. அம்மாவும் தன் குழந்தையை கூட்டிக்கொண்டு க்ரீன்ஹில் தனியார் பள்ளிக்கு (அங்கேதான் அமீர் படிக்கிறான்!)செல்கிறாள்.

ஏதோ ஜவுளி கடையில் நுழைந்தது போன்ற உணர்வை அப்பள்ளி அங்கிருக்கும் கண்ணாடி சுவர்கள் மூலம் அவர்களுக்கு ஊட்டியது. தயக்கத்துடனே உள்ளே சென்றவர்களுக்கு கர்நாடகாவில் நர்சரிக்கு முன் வரை மட்டுமே அந்த இடஒதுக்கீடு என சொல்லி பள்ளி நிராகரிக்கிறது. இப்படியான ஒற்றை வாக்கியத்தில் அந்நிகழ்வினை எளிதில் கடந்துவிட முடியாது. குழந்தை மற்றும் தாயின் தயக்கம், செக்ரட்டரியின் அலட்சியம், திமிர் பார்வை, பிரபலர் சிபாரிசில் வந்தாலும் ஏகடியம், வருமான சான்றிதழ் குறித்த சந்தேகம்,(எல்லோரும் பணக்காரராக இருக்க ஆசைப்படும்போது ஒருவர் தான் ஏழையாக ஏன் நடிக்க வேண்டும், ஏன் வருமான சான்றிதழின் உண்மைத்தன்மையை பரிசோதிக்க வேண்டும் என்று சரோஜினி எண்ணுகிறாள்), ஏழையுடன் கை கொடுத்தவுடன் டெட்டால் ஊற்றி கை கழுவும் நாகரிகம் என்னும் அப்பட்டமான மனித விரோத செயல்பாடு என்பவனவற்றையெல்லாம் நீங்கள் புத்தகம் படித்து தெரிந்துகொள்ளுங்கள். ஆசிரியரின் எழுத்து வண்ணம் திறம் கொள்ளும் மற்றொரு இடம் இது. வழக்கமாக கை கோர்த்து நடக்கும் தாய், தன்னை சற்றேறக்குறைய இழுத்தபடி தனியார் பள்ளியை விட்டு வெளியேற, குழந்தை சரோஜினி சிறிது நேரம் கழித்து நிதானித்த தாயிடம் கேட்கிறாள், என்னம்மா? அம்மா சொல்கிறாள், “I need some fresh air”. சாரிம்மா, என்னால் தானே நீ அவமானப்பட நேர்ந்தது என சரோஜினி சொல்ல, “ஆசைப்படும் ஒன்று கிடைக்கவில்லையென்றால் வருத்தப்படாதே, என்றுமே கிடைக்காது என்று மன்னிப்பு கோராதே, வேறு ஒரு வழியை கண்டுபிடி” என்கிறாள் தாய்.
பின் என்ன நடக்கும், அவள் எப்படியோ போராடி அந்த தனியார் பள்ளியில் சேர்ந்துவிட்டாள் என்றுதானே! அப்படியெல்லாம் இல்லை. இந்தியாவின் தலையெழுத்தையே மாற்ற வல்லமை கொண்டதாக கருதப்படும் கட்டாய கல்வி உரிமை சட்டம் எத்தனை மோசடித்தனமானது என்பதை இக்கதையின் பின் நிகழும் நிகழ்வுகள் நமக்கு சொல்கின்றன. என்னதான் தனியார் பள்ளியில் 25 சத ஒதுக்கீட்டில் சேர்ந்தாலும் தலித் மாணவர்கள் எய்ம்ஸ் வரை அனுபவிக்கும் சாதிய தீண்டாமை போலவே வறுமையின் தீண்டாமையும் தொடர்கிறது. அதுமட்டுமல்லாமல், தனியார் பள்ளிகளில் 25 சத ஒதுக்கீடு மட்டுமே கோரும் அரசியல் கட்சிகளும், மாணவர் சங்கங்களும், அச்சட்டத்தின் முக்கிய அம்சமான அரசுப் பள்ளியை வலுப்படுத்துதல் என்பதை புறம் தள்ளி நிற்கும் அவலத்தையும் சுட்டுகிறது. ஆம், சரோஜினி பின் தான் படிக்கும் அரசுப் பள்ளியின் முகத்தை மாற்ற முனைகிறாள். வறுமையின் பிடியில் இருந்தாலும் மனிதம் துளிர்க்க உதவிகள் பல இடத்தும் அவளுக்கு கிடைக்கின்றன. ஆனாலும், அக்குழந்தை சரோஜினி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அரசு செய்ய வேண்டிய செயல்களையெல்லாம் ஏன் வாலண்டரி சர்வீஸ் பெற்று செய்ய வேண்டும் என்றொரு முக்கிய வினாவினைத் தொடுத்து அரசையும் நாடுகிறாள். இப்படியாக கதை சுவைபட தொடர்கிறது.
என்னடா இது, கதை அரைகுறையாக முடிந்துவிட்டதோ என எண்ணலாம். கதை சொல்வது என் நோக்கமல்ல. கதையாசிரியரின் மொழி நடையும், வசனங்களும், யதார்த்த சித்தரிப்புகளுமே இக்கதையின் வலு சேர்க்கும் விஷயங்களாகின்றன. இக்கட்டுரையின் துவக்கத்தில் சில வார்த்தைகள் அடிக்கப்பட்டிருக்கும். அவ்வாறே அந்த நாவலிலும் பல இடங்கள் வருகின்றன. அது ஒரு குழந்தை ஒரு கட்டுரை/கடிதம் எழுதும்போது அடித்தல் திருத்தல்களோடு எழுதுமே அச்சாயல். இது அக்கடிதத்தின் நம்பகத்தன்மையை கூட்டுகின்றன. நாவலாசிரியர் மாதங்கி சுப்ரமணியன் கடிதம் மூலம் சரோஜினி நாயுடுவின் வாழ்க்கை வரலாற்றை கதையாக சொல்கிறார் என்றே முதலில் எண்ணினேன். ஆனால் நாவலாசிரியர் சரோஜினியின் கடிதம் வாயிலாக பெண்களின் உறுதி, தீர்மானிக்கும் திறன், தனியார் பள்ளிகளின் இரக்கமற்ற முகம், அரசுப் பள்ளிகளின் அவலம், ஆட்சியுள் உள்ளோர்களின் அரசுப் பள்ளிகள் குறித்த பாராமுகம், வறுமை என்றாலும் அங்கு எப்போதும் நீக்கமற படர்ந்திருக்கும் மானுடம், பாசம், சூழல் மறந்த குழந்தைகளின் நட்பு என பலவும் பேசுகின்றன. இந்நாவல் வெற்றியை கோரும் இடங்களாக அவற்றையே நான் பார்க்கிறேன். அப்படியே என் நண்பர்கள் பலரும் பார்ப்பதால் நான் இந்நாவல் குறித்து இங்கு பேசுகிறேன்.
இது ஒரு யங் ஜுபான் புக்ஸ் வெளியீடு. இறுதி வரிகளாய் இப்புத்தகத்தில் இருப்பவை, இவை- “It feels like forgetting the earth. It feels like moving the skies.“

பதிமுகம் - நூல் அறிமுகம்

நீங்கள் கம்யூனிஸ்டுகள் வாழ்வியலை அடிப்படையாக கொண்டு கடைசியாக படித்த நாவல் வந்து எத்தனை வருடமிருக்கும்? அந்த வாழ்வியல் அழகில் மயங்கி சொக்கி நின்ற தருணங்களும் அந்த நாவலின்/கதையின் நாயக நாயகிகள் பெயர்களும் உங்களோடு இன்னும் பசுமையாக ஒட்டிக் கொண்டிருக்கிறது தானே! ஆமாம் அதே போன்று ஒரு அழகியல் பயணத்திற்கு தயாராகுங்கள். பாரதி புத்தகாலயம் அதற்கான தருணத்தை உண்டாக்கி இருக்கிறது. "பதிமுகம்" என்னும் கோ.செழியன் அவர்களின் குறுநாவலை வெளியிட்டுள்ளது. இதில் மிக முக்கியமானது இந்த நாவலின் பாத்திரங்கள் எல்லாவரும் இடது சாரி மாணவர் இயக்கத்தை சார்ந்தவர்களே! ஒரு சிட்டிங்கில் படித்து முடித்தேன். அப்படியாக நான் கடைசியாக படித்து முடித்த நாவல் பூமணி அவர்களின் "வெக்கை". அதற்குப் பிறகு பதிமுகம் தான்.

கதைக்களம் கேரள தமிழக மாநிலங்களில் எல்லைப் பகுதியில். பேசும் பொருள் கேரள மாநில மாணவர் சங்க செயல்பாடுகளைப் பற்றி. ஏன் கேரளம்? இது என்ன கேள்வி, இடதுசாரி அரசியல் என்றாலே கேரளம் தானே. கேரள இடதுசாரிகள் அழகியல் மிகுந்தவர்கள், உணர்வு மிக்கவர்கள் என்பதில் கேள்வி இருக்காது தானே? கேரள மாநிலத்தில் நடந்த சிபிஐஎம்மின் அகில இந்திய மாநாட்டின் கடைசி நாள் நிகழ்வு. புதுச்சேரியிலிருந்து ஒரு மூத்த தோழர் ஜெயராமன் புறபப்டுகிறார். அவருக்கு உடல்நலம் சுகமில்லை அவ்வளவாக, முதுகுவலி. இருந்தாலும் செல்ல ஆயத்தமாகிறார். என்ன தோழர், அவசியம் போகப்போகிறீர்களா என கேட்டதற்கு, சட்டனெ வந்த பதில், "தோழர், கேரள மாநிலத்தில் நடைபெறும் சின்னஞ்சிறு இடதுசாரி அரசியல் நிகழ்வு கூட மனதிற்கு ரம்மியமாக, எழுச்சியூட்டும் விதத்தில் இருக்கும். அங்கே சென்று அப்போது சென்று வந்த எனர்ஜியை வைத்து ஒரு வருட காலம் கூட செயல்படுவேன்". அநேருகருக்கு இதில் கருத்து மாறுபாடு இருக்காது என்றே எண்ணுகிறேன். அதனால் தான் இந்த நாவலின் கதைக்களம் இந்த நாவலுக்கு அழகியலும், உணர்வும் சேர்க்கிறது. படியுங்கள் நீங்களும் உணர்வீர்கள்.

நாவலின் பெரும் வெற்றி என நான் எண்ணுவது, இந்த நாவலில் அநேகமாக எல்லா முன்னாள் இன்னாள் மாணவர் சங்க தோழர்களும் தங்களை காண்பார்கள் என்பதுதான். ஒரு ரொமாண்டிக்கான சாகச வாழ்வை எந்த இளைஞர்தாம் விரும்ப மாட்டார்? அவற்றோடு சமூக நீதி , பெண் விடுதலை என விரிந்து மானுட விடுதலை என்றான ஒரு மகத்தான இலட்சியத்தையும் கைகொள்ளுகையில் என்றென்றும் அந்த சிறுவாழ்வு உணர்வூட்டக்கூடியதாக, புத்துணர்வு கொடுக்க கூடியதாக, மீண்டும் வலு தருவதாக இருக்கும் என்பதில் மாற்று கருத்தில்லை. ஆம், சுதந்திரம், சகோதரத்துவம், சோசலிஷம் என்ற முழக்கங்களை கொண்ட அந்த வெண் பதாகை காணுறும் போதும், நினைவில் வரும் போதும் அந்த மாணவ இயக்க தோழர்களின் பெருமித உணர்வை என்ன வென்று சொல்வது?!! ஆம், அந்த களியுறு வாழ்வை இலக்கியத்தில் எந்த வடிவத்தில் பதிவிட்டாலும் அது சுவையானதுதானே!

என்னுடைய மாணவ பருவத்தில் ஆங்கில இந்து பத்திரிகையில் வந்த அந்த புகைப்படம் எனக்கு நன்றாக நினைவிருக்கிறது. ஒரு திறந்த வேனில் ஒரு மாணவரை குண்டுகட்டாக தூக்கி போடும் படம் அது. அந்த மாணவர் இந்திய மாணவர் சங்கத்தின் முன்னாள் தலைவர் தோழர் ஜி.செல்வா. கல்லூரி படிக்கையில் சமச்சீர் கல்விக்காக போலீசாரின் கண்ணீர் வீச்சில் லத்தி அடியை தாங்கிக் கொண்டு போராடிய மாணவர் படை இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது. ஈரோட்டில் பணி நிமித்தம் தங்கியிருந்த காலத்தில் தனி ஒருத்தியாக சுதா என்னும் இந்திய மாணவர் சங்க தோழர் ஒரு பள்ளிக்கு முன்பாக சமர் செய்து அந்த பள்ளியில் நடைபெற்ற அநியாயத்தை தட்டிக் கேட்டாள் என நினைக்கையில் இப்போதும் வியப்பு மேலிடுகிறது. புதுவைக்கு வந்த புதிதில் தோழர் பிரபுராஜ் என்னும் இந்திய மாணவர் சங்கத்தின் முன்னாள் தலைவரை ஏரிக்கரையோரம் போலீஸ் பூட்ஸ்காலால் மிதி வாங்கியது என் கவனத்திற்கு வந்தது. அப்படியானால் இன்னும் எத்தனை என் பார்வைக்கு வராத, 80களில், 90களில் என எத்தனை எத்தனை மாணவ மணிகள் இடது சாரி மாணவர் இயக்கங்களில் எத்தனை இன்னல்களை போராட்டக் களங்களில் அனுபவித்து இருப்பர்? ஆனால், அவர்களை இப்போது கேட்டுப் பாருங்கள். அவர்கள் இன்னல்களை பட்டியலிட மாட்டார்கள். வென்ற போராட்டங்களை பற்றி பெருமிதத்துடன் பேசுவர். அதுதான் மாணவர் சங்க உணர்வு.

புதுச்சேரியின் இந்திய மாணவர் சங்க தலைவர் ஒருவ கண் பார்வையற்ற ஒரு மாற்று திறனாளி. ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. ஆனால் அவர் குறித்து எந்த பதிவுகள் இருக்கிறது? அவர் குறித்து இப்போதைய மாணவர் சங்க தோழர்களுக்கு தெரியுமா? அவரின் அந்த மாணவர் இயக்க வாழ்வு எப்படி இருந்திருக்கும்? இவையெல்லாம் நாம் அறிய வேண்டாமா? மதுரை தோழர்கள் சோமு செம்பு குறித்து தோழர் பி.கே.ராஜன் புத்தகமாக கொடுக்காவிட்டால் நாம் அறிந்திருப்போமா? அது போல் ஒவ்வொரு மாவட்டத்திலும் எழுச்சியுறும் வகையில் ஓராயிரம் கதைகள் இருக்கும். ஒரு வித மந்த தன்மை நிலவும் சமூகத்தில் சமூகத்திற்காக, பெரிதான உழைப்பாளி மக்களுக்காக தங்கள் வாழ்க்கையை வாழ்பவர்கள் எப்படி உணர்வு பெறுவார்கள்? பெரும்பகுதி அரசியல் நீக்கம் நடந்துள்ள கல்விகூட சூழலில், தனியார்மய கல்வியில், போராளிகளின் வாழ்க்கை அனுபவங்களே மாணவர்களை இயக்கங்களை நோக்கி இழுக்கும்.

வாட்ஸ்ப்பில் கூட ஒரு ஸ்கிரீணுக்கு மேல் படிக்க தயங்குகிற படிக்காத விரும்பாத ஒரு தலைமுறையினருக்கு கதைகள் நாவல் வகைகளே படிக்க தூண்டும் என நம்புவோம். அப்படியானால், வரலாறுகள் கதை வடிவிலோ அல்லது நாவல் வடிவிலோ வழங்கினால் படிக்க கூடும். அவ்வாறான ஒரு நாவல் தான் பதிமுகம்.

பாரதி புத்தகாலயத்தின் பெருமை மிகு வரவு. சலிக்காமல் சுவையோடு ஒரு நாவலை படைத்திட்ட ஆசீரியருக்கு சிறப்பு வாழ்த்துகள். மாணவர் சங்கத்தின் முன்னாள் இன்னாள் என பலரும் படித்து மகிழ வேண்டிய புத்தகம்.

நிழல் இராணுவங்கள் - இந்துத்துவாவின் உதிரி அமைப்புகளும் அடியாட்படைகளும் - நூல் அறிமுகம்

இவ்வளவு நாட்களாய் ஒன்னும் மண்ணுமாய் தானே பழகி வந்தோம். திடீரென்று அவர்கள் எங்களுக்கு எப்படி எதிர் ஆனார்கள்? எங்கள் மீது அவர்களுள் இத்தனை வன்மமா? இந்த வன்மம் திடீரென்று அவர்களுள் வந்துவிட்டதா, இல்லை அந்த வன்மம் அவர்கள் மனதில் இத்தனை நாள் இருந்த இடம் தெரியாமல் இருந்தது, இப்போது திடீரென்று பொங்கியதா? அவர்களின் இத்திடீர் வன்மம் ஏற்பட நாங்கள் என்னதான் செய்து விட்டோம்? – கலவர பூமிகளில் பாதிக்கப்பட்ட வாழ்விழந்த மத சிறுபான்மையினர்களின் கேள்விகள் தான் இவை. இங்கே இந்திய திருநாட்டில் பெரும்பாலும் கலவரங்களின் பொது இரை இஸ்லாமியர்களே. எப்படி இந்து மக்கள் இஸ்லாமியர்களுக்கு மீதான மத துவேஷத்திற்கு இரையானார்கள்? இந்திய நாட்டில் கிட்டத்தட்ட 90 சதமானமாக இருக்கும் இந்து மக்களுக்கு வெறும் 5.3 சதமானம் மட்டுமே மக்கள் தொகை கொண்ட இஸ்லாமிய மக்களின் மீதான பயம் ஏன்?

ஆர்.எஸ்.எஸ் ஒரு டிசிப்பிளின் சொல்லிக் கொடுக்கிற, தேசபக்தியை ஊட்டுகிற ஒரு அமைப்பு, அவ்வளவே. அதை போய் நாட்டில் நடக்கிற கலவரங்கள் பலவற்றிற்கும் பங்காளிகள் ஆக்குவது சரியா? ஆங்காங்கே தீவிரவாத குணம் கொண்ட இந்து அமைப்புகள் சில செய்யும் வன்முறைகளுக்கும், தவிர்க்க முடியாமல் ஏற்படுத்துகிற உயிரிழப்புகளுக்கும் ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பிற்கும் தொடர்பு படுத்துவது நிச்சயமாக சரியான ஒன்றாக இருக்க முடியாது தானே? கவனமா பாருங்க, நம்ம இந்து மக்கள் கட்சியின் அர்ஜூன் சம்பத் பல விஷயங்களில் பாஜகவோடு ஒன்றாக இருந்தாலும், தேர்தல்களில் தனித்து நிற்கவில்லையா, அப்படின்னா இந்து மக்கள் கட்சியும் பாஜகவும் ஒரு மரத்து கிளைகள் என்று சொல்வது தப்புதானே? வி.எச்.பி, இந்து மக்கள் கட்சி, பஜ்ரங் தள், அனுமன் சேனா, ஸ்ரீராம் சேனா, அபினவ் பாரத் என்ற பெயரில் அமைப்புகள் பலவும் தனித்தே பதிவு செய்திருக்கின்றன என்பது மட்டுமல்ல, அவைகளில் சிலவற்றிற்கு தேசிய தலைமை மாநில தலைமையும் கூட இருக்கின்றன என்கையில், பாஜகவும் அவர்களும் வேறு வேறுதானே?

நண்பர்களே, இந்தக் கேள்விகள் உங்கள் உள்ளும் எழுகிறதல்லவா? அப்படியென்றால், உங்களுக்கு உதவ சமீபத்தில் எதிர் வெளியீடு மூலமாக இ.பா.சிந்தனின் பிசிறில்லா எளிய மொழிபெயர்ப்பில் திரேந்திர கே.ஜாவின் புத்தகமான “நிழல் இராணுவங்கள்” இருக்கிறது.

வெவ்வேறு பெயர்களில் தனித்தனியே அமைப்புகளாக பதிவு செய்திருப்பினும், இவை அனைத்தும் சித்தாந்தத்தில் மற்றும் அதன் விளைவாக மத துவேஷத்திலும் ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்போடு ஒத்திசைவாகவே இருப்பதை இப்புத்தகம் வெளிச்சம் போட்டு காட்டுகிறது. அது மட்டுமில்லாமல், எல்லா அமைப்புகளின் தலைமைகளும் ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பில் கீழ் ஏதோ ஒரு காலத்தில் இருந்தவர்களாக இருப்பதையும் நாம் பார்க்க முடிகிறது. வெளியே பார்ப்பதற்கு தனித்தனி அமைப்புகளாக செயல்டுவது போல் தோற்றமளித்தாலும், தேர்தல் காலங்களில் பாஜகவிற்கு சாதகமான சூழலை ஏற்படுத்துவதில் மிகப் பெரும் அளவிற்கு உதவுபவைகளாகவும் பல சமயங்களில் நேரடியாக அந்தந்த அமைப்புகளின் தலைவர்கள் பாஜக கட்சியின் வேட்பாளர்களாக தேர்தலில் நிற்பதையும் நாம் காண முடிகிறது. அப்படித்தான் இந்து யுவ வாகினி என்னும் அமைப்பின் தலைவராக இருந்த யோகி ஆதித்யநாத் தற்போது பாஜகவின் முதல்வராக இருப்பதையும் நாம் பார்க்க முடிகிறது. இந்த உதிரி அமைப்புகள் எனப்படுவைகள் நிகழ்த்தும் அரசியல் கொலைகள், கலவரங்கள் உள்ளிட்ட படுபாதக செயல்களுக்கு இவைகள் தனித்தனியே உள்ள fringe elements என சொல்லி ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பு தன் மீது குற்றங்களின் / படுபாதகங்களின் நிழல்கள் விழா வண்ணம் ஒரு நல்ல பெயரை தேக்கி வைத்துக் கொள்ளும் ஒரு மோசடியை செய்வதை இந்தப் புத்தகம் அம்பலப்படுத்துகிறது.

சமீபத்தில் 370 சட்ட திருத்தம் மூலம் லடாக் பகுதியில் இருக்கும் பெரும்பகுதி புத்த மத மக்களின் ஒரு நீண்ட நாள் கோரிக்கை நாங்கள் நிறைவேற்றியிருக்கிறோம் என்று பெருமை கொள்ளும் பாஜகவின் பின் உள்ள சூதை விளங்கிக் கொள்ள பஞ்சாப் மாநிலங்களில் அதே போல் சீக்கிய மக்கள் வசிக்கும் பகுதிகளில் ராஷ்டிரீய சீக் சங் என்ற பெயரில் செயல்படும் விதமும் அதன் நோக்கமும் இப்புத்தகத்தை படிக்கையில் விளங்குகிறது. நாளை புத்த மதமும் இந்து மதத்தில் அடக்கமே என்று சொல்லி அந்த மதத்தை அழிக்கவே இந்த போலி பெருமை என்பதும் விளங்குகிறது. இந்த ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்புகளின் பிடியில் சிக்காமல் மக்களைக் காக்க அவர்கள் கைகொள்ளும் அதே மத செயல்பாடுகளை மத கொண்டாட்டங்களை தன் வயப்படுத்துவது என்னும் கேரளத்து முற்போக்கு அமைப்புகளின் செயல்பாடுகள் மீது நம்பிக்கையின்மையே நிலவுகிறது.
இந்தப் புத்தகம் சொல்லும் மிக முக்கிய அம்சமாக நான் பார்ப்பது, என்னதான் இந்துத்துவா என்ற சொல்லில் அனைத்து இந்து மக்களுக்காக உழைப்பதாக சொன்னாலும், ஆதிக்க சாதியினரின் கருத்தியலை அப்படியே தக்க வைக்கவே ஆர்.எஸ்.எஸ் உள்ளிட்ட அதன் நிழல் இராணுவங்கள் செயல்படுவதை இப்புத்தகம் வெளிச்சம் போட்டு காட்டுகிறது. ஆதிக்க சாதியினரின் கருத்தியல் என்பது இந்து தர்மத்தில் உயர் பிரிவினராக கருதப்படும் பிராமணர்களின் கருத்தியலே, பார்ப்பனீயமே. தனக்கு கீழாக மக்கள் இருக்கிறார்கள் என்ற புரிதலில் அவர்களை எல்லா விதங்களிலும் ஒடுக்கி, தங்களை விட கீழாகவே அவர்களை வைத்திருக்கும் சூழ்ச்சி செயல்பாடுகளே, சூதான கருத்தியலே பார்ப்பனீயம். இந்த கருத்தியல் தான் தாங்களே சாதி அடுக்கில் கீழாக இருக்கிறோம் என்பதை உணராமல் பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியினர் பட்டியலின சாதியினரை ஒடுக்குவதற்கும் காரணமாக இருக்கிறது. இந்த புரிதலில் தான் ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பு தவிர மற்ற அதன் பெரும்பாலான நிழல் இராணுவ அமைப்புகளின் தலைமைப் பகுதியில் பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகத்தினர் மிகுதியாக இருக்கிறார்கள். இங்கேதான் ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பை வெல்லும் சூத்திரம் இருப்பதாக நான் உணர்கிறேன். அது பிற்படுத்தப்பட்ட சாதியனர் மற்றும் பட்டியலின மக்கள் ஆகிய இரு பிரிவினரிடமும் சாதி அடுக்கில் கீழாக இருப்பதற்காகவே, ஆம், சாதி என்ற பேதம் நீங்காமல் பார்த்துக் கொள்வதற்காகவே ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பும் அதன் நிழல் இராணுவங்களான அமைப்புகளும் செயல்படுகின்றன என்பதை அம்பலப்படுத்திட வேண்டும்.

மேலும், இந்த அமைப்புகளுக்கு பெரிதான கொள்கைகள் இலட்சியங்கள் இருப்பதாக சொல்லிக் கொண்டாலும், உண்மையில் அவைகள் காசு பார்ப்பதையே பிரதான வேலையாக கொண்டிருக்கிறது என்பதும் அம்பலமாகிறது. அது மட்டுமல்லாது, ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்பின் உறுப்பினர்கள் ஓர் இராணுவ ஒழுங்கினை கொண்டிருப்பார்கள் என்பதையும் அவர்களின் ஒழுக்க கேட்டினையும் இப்புத்தகம் சில இடங்களில் சொல்லாமல் விடவில்லை. காங்கிரஸ், சமாஜ்வாடி, அகாலிதளம் உள்ளிட்ட கட்சிகளும் ஆதிக்க சாதியினரை பகைத்துக் கொள்ள கூடாது என்ற புரிதலில் கொள்கையில் ஆர்.எஸ்.எஸ் வளர உதவினார்கள் என்பதும் இப்புத்தகத்தின் மூலம் விளங்குகிறது.

அவசியம் வாங்கி படிங்க.. விலை ரூ.220/- தான். எதிர் வெளியீட்டின் பதிப்பக வலைப்பக்கத்தில் ஆர்டர் செய்தால் விலை ரூ.200 மட்டும் தான். அவர்களின் டெலிவரி ஸ்பீடும் சூப்பர் (அடுத்த நாளே வந்துவிட்டது). நல்ல இலகுவான மொழிபெயர்ப்பிற்கு இ.பா சிந்தன் தோழருக்கு, வாழ்த்துக்கள்.

THE ANATOMY OF HATE - நூல் அறிமுகம்

வெறுப்பின் உடற்கூறியல், இப்படி மொழிபெயர்க்கலாம் என நினைக்கிறேன். ரேவதி லால் என்னும் பத்திரிகையாளர் எழுதியுள்ள புத்தகம் இது. குஜராத் கலவரம் 2002 இந்திய வரலாற்றில் மிக முக்கியமான ஒன்று. பாசிசத்தின் தொடக்கம் அது. ஒரு மாநிலத்தில் தொடங்கிய பாசிசம், பின்பு நாட்டின் அரசு அதிகாரமாக உருப்பெற உதவிய கலவரம். இந்நூலின் ஆசிரியர் குஜராத் கலவரங்கள் 2002ல் ஈடுபட்ட மூவரின் வாழ்க்கையை ஆராய்ந்து அதன் மூலம் இந்த வெறுப்பின் பின்னணியை அறிய முயல்கிறார், '

சுமார் 3 வருட உழைப்பில் பல்வேறு சிரமங்கள் இடையே இந்தப் புத்தகம் உருவானது. பாரதி புத்தகாலயத்தின் வெளியீடுகளான ராணா அயூப்பின் குஜராத் கோப்புகள் மற்றும் ஸ்ரீகுமாரின் குஜராத் கலவரம் ஆகிய இரு புத்தகங்களை படித்தவர்களுக்கு இந்தப் புத்தகம் அதிக அதிர்ச்சிகளை தராது. மூன்று வெவ்வேறு பின்னணிகளை கொண்டவர்கள் இந்தக் கலவரங்களில் எவ்வாறு பங்கெடுத்தனர், கலவரங்களுக்கு பின்னான காலங்களில் எவ்வாறு இருக்கிறார்கள் என்பதையே ஆசிரியர் ஆய்ந்து இருக்கிறார். கலவரம், மோதல் என என்னதான் சொன்னாலும் அதில் ஈடுபட்ட மக்களின் உளவியலும், சமூக சுழல் ஆகிய காரணிகளும் முக்கியமாகின்றன.

குஜராத் மிகவும் முன்னேறிய மாநிலம் எனப்படும் தொடர் பொய்யினை இந்த நூலும் உறுதி செய்கிறது. இஸ்லாமிய சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண்ணை மணமுடித்தால் தான் அவளை பழிவாங்க முடியும் என்ற கருதி மணம் முடித்து அவளை அவ்வப்போது கொடுமை செய்கிறான். எந்தவித குற்ற உணர்வும் இல்லாது கலவர காலங்களில் இஸ்லாமிய பெண்களை வல்லுறுவு செய்து கொன்றதை மிக பெருமையோடு மனைவியிடம் சொல்கிறான்.

என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம், சட்டத்திற்கு முன் காப்பாற்ற அரசு இருக்கிறது என்ற நினைப்பே அவர்களை குற்றச் செயல்களை செய்ய தூண்டுகிறது. ஒன்றாகவே வாழிடம் இருந்தாலும் ஒன்னுக்குள் ஒன்றாகவே இருந்தாலும் இஸ்லாமியர்களை விரோதம் கொள்ள மட்டுமல்ல, அவர்களை கொன்று அழிக்கும் வன்மமும் நீறு பூத்த நெருப்பாக அந்த சமூகத்தில் வைத்திருந்த மோசடி வித்தையை சங் பரிவாரம எவ்வாறு செய்கிறது என்பதையும் அறிய முடிகிறது. கலவரங்களில் ஈடுபட்டவர்கள் பின்னர் பாஜகவின் பிரதிநிதிகளாக தேர்தலில் நிறுத்தப்பட்டு, மந்திரிகளாக, மக்கள் பிரதிநிதிகளாக மாறியதையும் இப்புத்தகம் சொல்கிறது.

குஜராத் பூகம்ப காலத்தில் ஆர்.எஸ்.எஸ் உதவி செய்வதை கண்டு அதன் மேல் ஈர்ப்பு கொண்டு பின்னாள் கலவர காலங்களில் தான் கொல்லுதல், அடித்தல் ஆகியவைகளில் ஈடுபடாவிட்டாலும் வேடிக்கை பார்க்கவும் மனம் வந்தது எவ்வாறு என் அறிய ஒருவர் துடிக்கிறார். பின்னாள் எந்தக் கலவரத்தில் வேடிக்கை மட்டும் பார்த்தாரோ அதில் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு உதவி செய்வதே பாவத்தின் பிரகாரம் என செயல்படுவதை நாம் பார்க்க முடிகிறது. அவர் திருமணத்தில் சடங்கினை மறுப்பதையும், தன் குழந்தையை நாத்திகம் சொல்லி வளர்ப்பதையும் அவர் முற்றிலும் விஷமான சமூகத்தில் தன்னையும் தன் குடும்பத்தையும் அந்த நச்சு வாயு தாக்காமல் தற்காத்து கொள்ளும் வித்தையாக கைகொள்வதை காண முடிகிறது.

இதை படிக்கையில் எனது நினைவுக்கு வந்த ஒரு விஷயம். இது போன்று ஆங்கிலத்திலும், ஹிந்தியிலும் குஜராத் கலவரங்களில் பாஜகவின் முக்கிய பங்கினை வெளிப்படையாக ஆதாரங்களோடு பேசி பல புத்தகங்கள் வந்துள்ளன. இந்தப் புத்தகங்களை படிக்கும் எவரும் பாஜகவை பிரதமர் மோடியை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது. அப்படியிருக்க, இந்த புத்தகங்களுக்கு பாஜக தரும் எதிர்வினை தான் என்ன? முதலில் வணிக ரீதியாக அந்தப் புத்தகங்களின் ரேட்டிங்கினை குறைக்கும் விதமாக செயல்படுவது, இல்லை கண்டும் காணாமல் விடுவது.

அது சரி, பாரதி புத்தகாலயத்தின் குஜராத் கோப்புகள் எத்தனை பிரதிகள் விற்பனையானது? தமிழகம் பாஜக சங் பரிவாரங்களில் தற்காத்து கொள்ள இது போன்ற புத்தகங்கள் வாசிப்பும், விற்பனையும் மிக முக்கியமானது. தமிழகத்திற்கு எதிராக செயல்படுகிறார்கள் என்ற ஒன்று மட்டுமே தமிழகம் பாஜக தாக்குதலில் இருந்து தப்ப உதவாது. சங் பரிவாரங்களின் செயல்பாடுகள், செயல் திட்டங்கள், மக்களிடையே அவர்கள் செயல்படும் விதம் இவற்றோடு பாஜக தலைவர்களின் மோசடிகளையும் படிப்பது நல்லது.

பார்ப்போம், நிழல் இராணுவங்கள் போல் இந்தப் புத்தகமும் தமிழாக்கம் காணும் என நம்புவோம்.